Een leuke week achter de rug ...

Deze week heb ik voor het eerst met de kindjes van de derde kleuterklas schrijfdans gedaan. Hierbij leren de kleuters aanvankelijk het schrijven door middel van muziek en dans. Voor de leerlingen en de juf was het de eerste keer dat ze met deze methode in aanraking kwamen. Leuk was dat er na de les al enkele kindjes naar me toekwamen om te vragen wanneer de volgende les schrijfdans zou plaatsvinden.

Naast schrijfdans kreeg "el primero año" deze week ook een nieuw hoekenwerk aangeboden. Vooral bij de blokkenhoek wisten enkele kleuters me enorm te verbazen. Aanvankelijk dacht ik dat deze hoek best wat moeilijkheden met zich kon meebrengen, maar niets bleek minder waar. De kleuters kwamen zo creatief uit de hoek! Hieronder zie je een foto van Maité die haar eigen verrekijker gemaakt had en van Shirley met haar giraf.

Na een vermoeiende schoolweek had ik wel een leuk weekendje verdiend. En dit kreeg ik ook! Zaterdagavond hadden Ecuadoraanse vrienden ons uitgenodigd om uit te gaan naar een discotheek zo'n twintig minuutjes van bij ons. Omdat de meiden en ik het niet zagen zitten in het midden van de nacht te splitsen, kropen we maar met acht de taxi in. Lekker krapjes, maar om het op zijn Hollands te zeggen: "Wat gezellig! Echt vet man!" Ik denk dat de chauffeur best wel genoot van al dat vrouwelijk gezelschap! Aan de discotheek aangekomen, stond er een hele rij aan te schuiven. Omdat onze vriend de juiste mensen kent, mochten we onmiddellijk vooraan gaan staan en werden we als VIP's de tent binnengelaten. Enkele dansuurtjes later was het alweer tijd om af te zakken naar het studentenhuis.

Zondagochtend tranformeerde ik mezelf in een voetbalvrouw en vertrok ik samen met drie andere meiden van het studentenhuis naar het Olympisch stadion van Quito. Aanschuivend in de rij voor het kopen van het ticketje, kozen we ervoor om op de tribuna te gaan zitten voor 12 dollar. Best wel veel voor een partijtje voetbal in een ontwikkelingsland.



Dit wil wel zeggen dat de mensen hier enkele dagen moeten werken om eens naar het voetbal te kunnen. Toch schrok ik er best van dat enkele mannen stonden te bedelen voor geld zodat ze een ticketje konden kopen. Is het dat wel waard?!?

Bij het binnengaan van het stadion kreeg ik een heel speciaal gevoel, zo'n beetje het 'Team Spirit' gevoel. Duizende mensen en in het midden 23 Ecuadoraantjes en een bal. Bij aanvang van de match beslisten we nog snel voor wie we zouden supporteren : Nacional of Independiente. Nacional dan maar ... Hoewel de ervaring echt wel eens leuk was, vond ik maar weinig actie in het spel. De actie die wel aanwezig was, waren valpartijen en rode kaarten. De mannen van het rode kruis hebben volgens mij meer gelopen dan de voetballers zelf!

Na het voetbal was het tijd voor een drankje in de Coffee Tree met wat live salsamusic....