zondag 31 januari 2010
Een beetje ziekjes ...
Vandaag heb ik niet veel nieuwtjes te verkondigen. Ik ben opgestaan met ontzettende hoofdpijn, maagklachten en opgezwollen amandelen. Het rustig aandoen vandaag is dus een 'must' als ik morgen fris in school wil staan. Stijn en Anneleen zijn momenteel naar een raw food feestje. Normaalgezien ging ik er ook naartoe, maar het leek me verstandig thuis te blijven en wat te genezen.
Weekend!
Gisteren voor de eerste maal kennis gemaakt met alle coöperanten van VVOB hier in Ecuador. Echt leuke mensen! Nadien begon de lange vergadering die een kleine 4 uur geduurd heeft. Ik moet eerlijk zijn, de helft van de vergadering heb ik toch niet zo goed begrepen. De terminologie die werd gebruikt was dan ook nog niet aan mijn woordenschatlijst toegevoegd. Toch was deze vergadering zeker een goede oefening. Maandag begin ik met mijn Spaanse lessen zodat ik volgende vergadering hopelijk heel wat meer kan oppikken.
's Avonds ben ik samen met Stijn en Anneleen gaan eten in een bekende pizzeria in de stad: ´Al forno´. Als starter namen we een bordje bruscetta. Mmmmm, zo eenvoudig en toch zo zalig! Typisch Italiaans! Nadien rarara, welke pizza nam ik? Inderdaad, een calzone (Voor de leken onder ons: een pizza calzone is een toegeplooide pizza met daarin de ingrediënten.) Ook hierin is het de wet van de eenvoud. De beste calzone vind ik die met tomatensaus, Italiaanse kaas, hesp en het magische ei, overgoten met hemelse pikante olie! Spijtig genoeg waren we ons fototoestel vergeten en zijn er dus geen bewijzen! Na de Italiaan was het 'straight in 2 bed´. Ik had namelijk nog behoorlijk wat slaap in te halen, remember ...
Eindelijk! Ik kijk op mijn wekker en zie dat het zes uur ´s morgens is. Zalig, zo´n nachtje doorslapen... Gelukkig maar, want zaterdag is het ´toeristendag´. Camera´s boven en ... GO!
Na een drukke busrit belandden we in het mooie oude gedeelte van de stad. Daar vind je echt de prachtigste pleinen, de rustigste kerken, de kleurrijkste kraampjes, de mooiste tuinen, de grootste parken, de gekste piñatas, de schattigste kindjes, ... Alles wat ik zocht dus. Kijk zelf maar ...
's Avonds ben ik samen met Stijn en Anneleen gaan eten in een bekende pizzeria in de stad: ´Al forno´. Als starter namen we een bordje bruscetta. Mmmmm, zo eenvoudig en toch zo zalig! Typisch Italiaans! Nadien rarara, welke pizza nam ik? Inderdaad, een calzone (Voor de leken onder ons: een pizza calzone is een toegeplooide pizza met daarin de ingrediënten.) Ook hierin is het de wet van de eenvoud. De beste calzone vind ik die met tomatensaus, Italiaanse kaas, hesp en het magische ei, overgoten met hemelse pikante olie! Spijtig genoeg waren we ons fototoestel vergeten en zijn er dus geen bewijzen! Na de Italiaan was het 'straight in 2 bed´. Ik had namelijk nog behoorlijk wat slaap in te halen, remember ...
Eindelijk! Ik kijk op mijn wekker en zie dat het zes uur ´s morgens is. Zalig, zo´n nachtje doorslapen... Gelukkig maar, want zaterdag is het ´toeristendag´. Camera´s boven en ... GO!
Na een drukke busrit belandden we in het mooie oude gedeelte van de stad. Daar vind je echt de prachtigste pleinen, de rustigste kerken, de kleurrijkste kraampjes, de mooiste tuinen, de grootste parken, de gekste piñatas, de schattigste kindjes, ... Alles wat ik zocht dus. Kijk zelf maar ...
Op de prachtige pleintjes vind je de mooiste beelden.
Niet erg handig, zo´n typisch indiaans hutje! Maar wel lekker knus, da´s een feit!
Hier wordt Stijn vermorzeld door het frietmonster.
Jaja, kon ik maar vliegen net als die duiven. Dan kon ik af en toe eens een pitstop maken in België.
vrijdag 29 januari 2010
Hola Quito!
Na 15 uur vliegen eindelijk aangekomen in het Latijns-Amerikaanse Ecuador. De vlucht verliep zeer vlotjes, enkel de Ecuadoraanse kindjes hebben nogal wat ongelukjes gehad. De stewardessen hadden het dan ook behoorlijk druk met opkuisen! Ook een tof Belgisch meisje ontmoet die zelf meer dan vijftien jaar in Quito gewoond heeft en nu opnieuw voor een jaar hier vrijwilligerswerk komt doen voor Broederlijk Delen. Mailadressen uitgewisseld, want in zo'n grote stad zal ik een gids wel kunnen gebruiken.
Bij aankomst stond Stijn¨(coöperant VVOB) me op te wachten aan de exit. Bij het buitenkomen merkte ik meteen dat dit niet Asse of Aalst was: duizenden mensen, toeterende wagens, kraampjes langs de weg, warm en droog ... Het werd me ook al van het eerste moment duidelijk dat een voetganger hier niet als zwakke weggebruiker beschouwd wordt. Het is je ogen openhouden of eronder liggen! Maar ja, een gewaarschuwde vrouw ... Dan was het op zoek gaan naar een taxi. Hoewel je deze in overvloed vindt, toch kwam ik al snel tot de bevinding dat je haar op je tanden moet hebben en dat je moet discussiëren! Tijdens de rit in de gele taxi kreeg ik onmiddellijk al een beeld van het moderne Quito. Quito heeft namelijk een modern gedeelte en een oud. Ik verblijf de eerste 10 dagen in het moderne gedeelte bij mijn stagebegeleidster Anneleen en Stijn. En wanneer ik modern zeg, bedoel ik ook modern. In dit gedeelte van de hoofdstad vind je echt alles: megagrote supermarkten, ultramoderne shoppingcentra, ... Ik reed zelfs verschillende bushokjes voorbij met affiches van Guess in.
Aangekomen in het huis van Stijn en Anneleen, mocht ik genieten van het prachtigste uitzicht dat ik ooit gezien heb. Vanhier uit zie je het hele Quito. Wouwww... Ook mijn kamer was een schot in de roos.
Ik heb een grote
tweepersoonskamer met eigen badkamer en toilet! Hoe moe ik ook was, toch wou ik mijn kamer onmiddellijk persoonlijk maken. Op een hankje plaatste ik de vele foto's, beertjes, tekeningen, ... die ik gekregen heb voor mijn vertrek. Voila, meer had ik niet nodig om mij thuis te voelen. Anneleen had lekkere Mexicaanse tortillas gemaakt, echt smullen na zo'n lange vlucht! Want geef toe, het eten op een vliegtuig is ook niet echt dat hé! Nadat ik mijn buikje had rondgegeten, besloot ik wel onder de wol te kruipen. Het was een lange, zware en emotionele dag geweest en ik verdiende wel wat nachtrust. Deze nachtrust bleek achteraf niet echt aanwezig te zijn. Ik heb elk uur van de klok gezien. Jetlag zeker?!?
De volgende dag ben ik heel rustig begonnen. Ik voelde dat de hoogte me toch wat parte speelde. Bij het uitpakken van mijn koffers, kreeg ik het wat benauwd. Het signaal dus om het wat rustiger aan te doen! 's Middags heb ik Ecuadoraans gegeten. Guadeloupe, de kuisvrouw, had haar kookkunsten bovengehaald: scampi, sla en geplette groene banaan die denk ik gebakken was. Echt lekker!
Na het eten bespraken Anneleen en ik nog enkele dingen voor de stage en trokken we nadien richting centrum waar iemand ons zou oppikken om 2 bedrijfjes te bezoeken die didactisch materiaal aanmaken uit hout. De bedrijfjes zelf waren niet zo groot, maar toch stond ik ervan versteld hoe ze sommige dingen zo goed konden maken! Het enige wat soms wat de wensen overlaat is de kwaliteit van het materiaal en van de prentjes. De prentjes op het materiaal waren echt verouderd. Daarmee zou je zeker niet bij de kinderen in onze Belgische scholen mee af moeten komen! De trip naar de bedrijfjes was best ver. We deden er zo'n uur heen over en een uur terug. Toch zaten we nog altijd in Quito. Wat dus wel iets zegt over de grootte van deze hoofdstad. Quito is niet breed, maar wel enorm lang. De bedrijfjes bevonden zich ook in de vallei, wat zo'n 400 meter lager ligt dan Quito. Dit was echt te voelen aan het zwoelere klimaat. Toch begon ik hevige hoestbuien te krijgen en had ik last van verstopte neus. Maar Anneleen stelde me gerust dat een verkoudheid heel normaal is op zo'n hoogte.
Terug thuis was het tijd voor een lekkere boterham met Belgische kaas. Mjam, mjam, ... Maar niet veel later kreeg ik het echt moeilijk (zo moe) en besloot ik te gaan slapen. Tevergeefs, een goede nacht zat er weer niet in, want om 3 uur ben ik wakker geschoten met hevige hoofdpijn en een verkoudheid. Wat snak ik zo naar een lekker dutje!
Vandaag staat er in de namiddag een vergadering op de planning bij VVOB. Ben benieuwd hoe mijn Spaans dit zal overleven! Ik laat het jullie zeker weten ...
Bij aankomst stond Stijn¨(coöperant VVOB) me op te wachten aan de exit. Bij het buitenkomen merkte ik meteen dat dit niet Asse of Aalst was: duizenden mensen, toeterende wagens, kraampjes langs de weg, warm en droog ... Het werd me ook al van het eerste moment duidelijk dat een voetganger hier niet als zwakke weggebruiker beschouwd wordt. Het is je ogen openhouden of eronder liggen! Maar ja, een gewaarschuwde vrouw ... Dan was het op zoek gaan naar een taxi. Hoewel je deze in overvloed vindt, toch kwam ik al snel tot de bevinding dat je haar op je tanden moet hebben en dat je moet discussiëren! Tijdens de rit in de gele taxi kreeg ik onmiddellijk al een beeld van het moderne Quito. Quito heeft namelijk een modern gedeelte en een oud. Ik verblijf de eerste 10 dagen in het moderne gedeelte bij mijn stagebegeleidster Anneleen en Stijn. En wanneer ik modern zeg, bedoel ik ook modern. In dit gedeelte van de hoofdstad vind je echt alles: megagrote supermarkten, ultramoderne shoppingcentra, ... Ik reed zelfs verschillende bushokjes voorbij met affiches van Guess in.
Aangekomen in het huis van Stijn en Anneleen, mocht ik genieten van het prachtigste uitzicht dat ik ooit gezien heb. Vanhier uit zie je het hele Quito. Wouwww... Ook mijn kamer was een schot in de roos.Ik heb een grote
tweepersoonskamer met eigen badkamer en toilet! Hoe moe ik ook was, toch wou ik mijn kamer onmiddellijk persoonlijk maken. Op een hankje plaatste ik de vele foto's, beertjes, tekeningen, ... die ik gekregen heb voor mijn vertrek. Voila, meer had ik niet nodig om mij thuis te voelen. Anneleen had lekkere Mexicaanse tortillas gemaakt, echt smullen na zo'n lange vlucht! Want geef toe, het eten op een vliegtuig is ook niet echt dat hé! Nadat ik mijn buikje had rondgegeten, besloot ik wel onder de wol te kruipen. Het was een lange, zware en emotionele dag geweest en ik verdiende wel wat nachtrust. Deze nachtrust bleek achteraf niet echt aanwezig te zijn. Ik heb elk uur van de klok gezien. Jetlag zeker?!? De volgende dag ben ik heel rustig begonnen. Ik voelde dat de hoogte me toch wat parte speelde. Bij het uitpakken van mijn koffers, kreeg ik het wat benauwd. Het signaal dus om het wat rustiger aan te doen! 's Middags heb ik Ecuadoraans gegeten. Guadeloupe, de kuisvrouw, had haar kookkunsten bovengehaald: scampi, sla en geplette groene banaan die denk ik gebakken was. Echt lekker!
Na het eten bespraken Anneleen en ik nog enkele dingen voor de stage en trokken we nadien richting centrum waar iemand ons zou oppikken om 2 bedrijfjes te bezoeken die didactisch materiaal aanmaken uit hout. De bedrijfjes zelf waren niet zo groot, maar toch stond ik ervan versteld hoe ze sommige dingen zo goed konden maken! Het enige wat soms wat de wensen overlaat is de kwaliteit van het materiaal en van de prentjes. De prentjes op het materiaal waren echt verouderd. Daarmee zou je zeker niet bij de kinderen in onze Belgische scholen mee af moeten komen! De trip naar de bedrijfjes was best ver. We deden er zo'n uur heen over en een uur terug. Toch zaten we nog altijd in Quito. Wat dus wel iets zegt over de grootte van deze hoofdstad. Quito is niet breed, maar wel enorm lang. De bedrijfjes bevonden zich ook in de vallei, wat zo'n 400 meter lager ligt dan Quito. Dit was echt te voelen aan het zwoelere klimaat. Toch begon ik hevige hoestbuien te krijgen en had ik last van verstopte neus. Maar Anneleen stelde me gerust dat een verkoudheid heel normaal is op zo'n hoogte.
Terug thuis was het tijd voor een lekkere boterham met Belgische kaas. Mjam, mjam, ... Maar niet veel later kreeg ik het echt moeilijk (zo moe) en besloot ik te gaan slapen. Tevergeefs, een goede nacht zat er weer niet in, want om 3 uur ben ik wakker geschoten met hevige hoofdpijn en een verkoudheid. Wat snak ik zo naar een lekker dutje!
Vandaag staat er in de namiddag een vergadering op de planning bij VVOB. Ben benieuwd hoe mijn Spaans dit zal overleven! Ik laat het jullie zeker weten ...
donderdag 28 januari 2010
Het afscheid nemen viel zwaar...
Woensdagochtend 4 uur, de wekker loopt af ........ TRIIIINNNNGGG !!!
Op de luchthaven aangekomen, was onze eerste opdracht de bagage veilig op het vliegtuig te krijgen. Inchecken dus ...
Ik heb geprobeerd om Sam mee te krijgen op het vliegtuig, maar tevergeefs. De valiezen mochten mee, maar Sammeke moest ik achterlaten.
Vandaag is de dag! Nog alles een laatste keer checken en het was tijd om te vertrekken richting Zaventem. Omdat mama me nog wat 'qualitytime' met Esli wou geven, reden we met verschillende wagens. Ook zus, Jurgen en mijn engeltje waren van de partij.
Op de luchthaven aangekomen, was onze eerste opdracht de bagage veilig op het vliegtuig te krijgen. Inchecken dus ...
Ik heb geprobeerd om Sam mee te krijgen op het vliegtuig, maar tevergeefs. De valiezen mochten mee, maar Sammeke moest ik achterlaten.
Niet veel later kwamen Kelly en Elke tevoorschijn. Zij waren speciaal opgestaan om mij te komen uitwuiven. Lief hé!
Het zijn natuurlijk wel schatjes hé! Wat zal ik hen missen!
Na de administratieve zaken was het tijd voor een bezoekje aan Starbucks. Een koffie en een lekkere coockie gingen er wel in! Natuurlijk begon het wel door te dringen dat het niet meer lang was of ik zou moeten afscheid nemen. Elke en Kelly hadden nog een geschenkje in petto van de vriendjes. Een boekje moet tekstjes en mooie foto's in. De foto's besloot ik al eens door te nemen, maar de tekstjes bewaarde ik voor op het vliegtuig. Ik ken mezelf, anders heb ik weer een emo-moment.
Na de cafeïne en de suiker was er geen ontsnappen meer aan. Ik moest vertrekken naar het verre Ecuador en afscheid nemen van alles en iedereen die mij dierbaar is. Dit afscheid verliep niet van een leien dakje. Er rolden heel wat traantjes over mijn wangen. En het feit dat Sammeke me troostte en met me mee wou gaan, maakte het er niet echt beter op. Wat zou ik iedereen zo hard missen...
dinsdag 26 januari 2010
Afscheidsfeestje met de familie!
Zondag was het afscheidsfeestje met de familie in Salon Carlton in Aalst. Het buffet was weerom uitgebreid maar deze keer leefde ik vooral van de liefde en de vriendschap die ik van mijn familie kreeg. De laatste momenten van samenzijn waren zalig...
Sammeke was zoals altijd super schattig en lief! Wat zal ik mijn metekindje ontzettend missen!
Zusje was weer in haar 'zotte' doen. Just the way I love her... Ik kan me geen betere zus wensen!
Wat zal ik jullie allemaal missen!
Sammeke was zoals altijd super schattig en lief! Wat zal ik mijn metekindje ontzettend missen!
Zusje was weer in haar 'zotte' doen. Just the way I love her... Ik kan me geen betere zus wensen!
Wat zal ik jullie allemaal missen!
zaterdag 23 januari 2010
Verrassingsfeestje!
Gisterenavond 19u30
Elke, Klaas, Esli en ik vertrekken richting Kelly. Doel: een 'laatste' filmpje meepikken. Of dit dacht ik toch ... Kelly stond ons aan de deur op te wachten. Toen ik de deur opendeed: wouuuwwww ... SURPRISE !!! Mijn klasvriendjes stonden me op te wachten met slingers en serpentines. Dit had ik niet eens kunnen dromen!!! De avond was een avond van lachen en huilen: vooral toen ze hun liedje voor me zongen. Een tekst geschreven op de melodie van de nieuwe K3-hit: Mamasé.
Elke, Klaas, Esli en ik vertrekken richting Kelly. Doel: een 'laatste' filmpje meepikken. Of dit dacht ik toch ... Kelly stond ons aan de deur op te wachten. Toen ik de deur opendeed: wouuuwwww ... SURPRISE !!! Mijn klasvriendjes stonden me op te wachten met slingers en serpentines. Dit had ik niet eens kunnen dromen!!! De avond was een avond van lachen en huilen: vooral toen ze hun liedje voor me zongen. Een tekst geschreven op de melodie van de nieuwe K3-hit: Mamasé.
Wie doet er mee?
We hebben een reuze idee.
Een mooi liedje voor jou, om ons niet te vergeten.
Neem ons toch mee, naar de zon en de zee.
't Zal niet gaan, vrezen wij.
De valies is te klein.
't Zijn maar 100 dagen, ajajajeeee, ajajajooo.
Je zal je 't niet beklagen.
Overal waar jij ook bent, is het feest!
Referein 2 x:
Aurélie, Aurélie, ja dat is een leuke mie!
Aurélie, Aurélie, da's een lieve vind je ni?
Z'is sociaal en joviaal en geeft om ons allemaal.
Aurélie, Aurélie, da's een super toffe bie.
In Ecuador, kindjes vrolijk en vrij.
Ja, verliefd gaan ze zijn op die keitoffe juf.
Een avontuur, vol mysterie en vuur.
Geniet er maar van, 't wordt de tijd van je leven.
't Zijn maar 100 dagen, ajajajeee ajajajooo
Je zal je 't niet beklagen.
Overal waar jij ook bent, is het feest!
Ref 2 x
't Zijn maar 100 dagen, ajajajeee ajajajooo
Je zal je 't niet beklagen.
Overal waar jij ook bent, is het altijd, altijd feest!
We hebben een reuze idee.
Een mooi liedje voor jou, om ons niet te vergeten.
Neem ons toch mee, naar de zon en de zee.
't Zal niet gaan, vrezen wij.
De valies is te klein.
't Zijn maar 100 dagen, ajajajeeee, ajajajooo.
Je zal je 't niet beklagen.
Overal waar jij ook bent, is het feest!
Referein 2 x:
Aurélie, Aurélie, ja dat is een leuke mie!
Aurélie, Aurélie, da's een lieve vind je ni?
Z'is sociaal en joviaal en geeft om ons allemaal.
Aurélie, Aurélie, da's een super toffe bie.
In Ecuador, kindjes vrolijk en vrij.
Ja, verliefd gaan ze zijn op die keitoffe juf.
Een avontuur, vol mysterie en vuur.
Geniet er maar van, 't wordt de tijd van je leven.
't Zijn maar 100 dagen, ajajajeee ajajajooo
Je zal je 't niet beklagen.
Overal waar jij ook bent, is het feest!
Ref 2 x
't Zijn maar 100 dagen, ajajajeee ajajajooo
Je zal je 't niet beklagen.
Overal waar jij ook bent, is het altijd, altijd feest!
Geef nu toe! Je kunt niet anders dan een traan wegpinken. Of ja, een hele emmer vol! Nee, echt waar, ik wil jullie allemaal bedanken voor het feest, de geschenkjes, het prachtige liedje, de messages for each day (ik beloof me aan de dagen te houden!), de mooie herinneringen, ...
...Ik zal jullie missen ...
...Ik zal jullie missen ...
woensdag 20 januari 2010
In het Nieuwsblad!
Vandaag sta ik in het Nieuwsblad van Pajottenland en Brussel - Noordrand! Gisteren kwam de journalist langs met pen en papier en nam de fotograaf een kiekje van Jip (mijn klaspop) en mezelf!
Voor alle geïnteresseerden, neem gerust een kijkje:
Wil je meer informatie over VVOB en hun diverse projecten, surf dan naar:
zondag 17 januari 2010
Het aftellen kan beginnen!
Het is bijna zover! Op 27 januari vertrek ik op mijn grote avontuur! 101 dagen, 'helemaal alleen', duizenden kilometers weg van thuis!
Naast kust heeft Ecuador ook nog een andere grote troef: bergen. De Ecuadoraanse Andes loopt door het midden van het land van noord naar zuid. In dit hooggebergte liggen onder andere steden zoals Quito en Cuenca. Vanwege de hoogte, zijn de temperaturen hier mild.
In het oosten ligt dan weer een ander geografisch wonder: het amazoneregenwoud. Met zijn vele rivieren en tropisch klimaat is dit ideaal voor wat avontuur.
En last but not least: wie Ecuador zegt, zegt: het schildpaddeneiland of de Galápagoseilanden. Deze zijn een verspreide groep eilanden van vulkanische oorsprong. Wie Ecuador bezoekt, mag deze eilanden in de Stille Oceaan niet vergeten. Zij staan bekend voor hun fantastische fauna en flora.
Ecuador is een land waar heel wat armoede heerst. Hoewel onderwijs gratis en verplicht is tot 14 jaar, toch verlaten vele kinderen veel eerder de klaslokalen. Gelukkig is de huidige regering voor het eerst in de Ecuadoriaanse geschiedenis belang aan het hechten aan de vorming van zijn jonge bevolking en zijn er grote hervormingen op komst voor het Ecuadoraanse onderwijs: een ware revolutie! Hier zal ik tijdens mijn verblijf in Quito aan meewerken door deel te nemen aan het VVOB-project: 'Escuelas Gestoras del Cambio'
‘La república del Ecuador’ ligt in het noordwesten van Zuid-Amerika. Het land heeft 2 buurlanden: Colombia en Peru. De naam ‘Ecuador’ komt van ‘equator’, wat ‘evenaar’ betekent. Daar deze het land helemaal doorloopt.
De hoofdstad van Ecuador is Quito
. Quito is gelegen in een vallei op een hoogte van 2850 meter en wordt omgeven door met eeuwige sneeuw bedekte vulkanen. Een Ecuadoraanse dichter zei het goed: 'Toen God Quito zo hoog heeft gemaakt, maakte hij er een deel van de hemel van!' Vulkanen zijn niet het enige wat Ecuador de moeite waard maakt om te bezoeken. Het land is op geografisch gebied van grote rijkdom.
. Quito is gelegen in een vallei op een hoogte van 2850 meter en wordt omgeven door met eeuwige sneeuw bedekte vulkanen. Een Ecuadoraanse dichter zei het goed: 'Toen God Quito zo hoog heeft gemaakt, maakte hij er een deel van de hemel van!' Vulkanen zijn niet het enige wat Ecuador de moeite waard maakt om te bezoeken. Het land is op geografisch gebied van grote rijkdom. Ten westen van het land bevindt zich de 2237 meter lange kustlijn die uit vruchtbare grond bestaat en als dus ook gebruikt wordt voor de landbouw. Temperaturen kunnen er makkelijk oplopen tot 40° celcius. Als je naar de kust trekt, heb je een frisse duik in de Grote Oceaan zeker nodig.
Naast kust heeft Ecuador ook nog een andere grote troef: bergen. De Ecuadoraanse Andes loopt door het midden van het land van noord naar zuid. In dit hooggebergte liggen onder andere steden zoals Quito en Cuenca. Vanwege de hoogte, zijn de temperaturen hier mild.In het oosten ligt dan weer een ander geografisch wonder: het amazoneregenwoud. Met zijn vele rivieren en tropisch klimaat is dit ideaal voor wat avontuur.
En last but not least: wie Ecuador zegt, zegt: het schildpaddeneiland of de Galápagoseilanden. Deze zijn een verspreide groep eilanden van vulkanische oorsprong. Wie Ecuador bezoekt, mag deze eilanden in de Stille Oceaan niet vergeten. Zij staan bekend voor hun fantastische fauna en flora.
Ecuador is een land waar heel wat armoede heerst. Hoewel onderwijs gratis en verplicht is tot 14 jaar, toch verlaten vele kinderen veel eerder de klaslokalen. Gelukkig is de huidige regering voor het eerst in de Ecuadoriaanse geschiedenis belang aan het hechten aan de vorming van zijn jonge bevolking en zijn er grote hervormingen op komst voor het Ecuadoraanse onderwijs: een ware revolutie! Hier zal ik tijdens mijn verblijf in Quito aan meewerken door deel te nemen aan het VVOB-project: 'Escuelas Gestoras del Cambio' Wil je genieten van prachtige beelden van Ecuador, aarzel dan niet eens een kijkje te nemen:
Abonneren op:
Posts (Atom)