Driemaal is scheepsrecht?

Mijn terugvlucht is eindelijk voorzien voor vandaag (landing in Zaventem vrijdagavond)! Nu maar duimen dat "de Wet van Murphy" NIET meer van toepassing zal zijn maar dat het "derde keer, goede keer" wordt!

Of wie was het ook alweer die mij zoniet hier met de "voiture" kwam halen ;-) ?

België, ik kom eraan! ... met enige vertraging

Zoals de meesten onder jullie wel al weten, verloopt mijn terugreis niet echt als gepland. Om het correct te zeggen, eigenlijk is er nog geen sprake geweest van een terugvlucht. Hierbij een beknopt verslag:

Vrijdag, nadat mijn valiezen reeds ingecheckt waren, ben ik tegengehouden geweest door de migratiedienst. Deze waren niet op de hoogte van de nieuwe migratiewet en door hun fout heb ik mijn vlucht gemist.
Na tussenkomst van VVOB (waarvoor dank), kreeg ik een nieuw ticket voor terugkeer op maandagavond.

Gisterenavond stond dus mijn terugvlucht gepland, maar helaas..... de vlucht Guayaquil - Madrid werd geannuleerd door een nieuwe aswolk. Wilt Ecuador mij dan toch niet loslaten?

Nu nog even afwachten, maar ik kom eraan ... weliswaar met enige vertraging !

Muchas gracias!!!

Bij het ingaan van mijn laatste stageweek wil ik iedereen bedanken die mij de mogelijkheid gegeven heeft deze unieke ervaring te beleven:


Eerst en vooral mijn mama. Dankzij haar heb ik al heel wat moois in de wereld mogen ontdekken en zijn de kriebeltjes naar meer werelds avontuur ontstaan. Ook haar centjes maakten het voor mij mogelijk om mijn dromen achterna te gaan. Mama bedankt! Het is niet puur toeval dat ik juist terug ben met moederkesdag hoor!


Ook VVOB verdient een grote dankuwel! Zij gaven mij de kans om een prachtig land te leren kennen, een rijke cultuur te ontdekken en de liefste kindjes te verwennen. Bedankt voor jullie vertrouwen!

Daarnaast ben ik Kaho Sint Lieven Aalst en al mijn docenten ook heel dankbaar. Datgene wat ik hier gepresteerd heb, heb ik van hun geleerd. Extra wil ik Christel De Neve bedanken voor haar goede begeleiding en hulp.

Zeker niet te vergeten zijn Anneleen Jolie en Stijn Jansens. Gastvrij als ze waren mocht ik de eerste dagen bij hun verblijven en leerden ze me de leuke plekjes kennen in het grote Quito. Anneleen was voor mij gedurende die 3 maanden ook echt de ideale stagebegeleidster. Ik heb veel van haar geleerd en kijk op naar iemand als haar. Zoveel drive, zoveel passie ... en dit terwijl het werken in een land aan de andere kant van de evenaar niet altijd even makkelijk is.


Zonder Manuela Cañizares zou deze ervaring ook helemaal anders geweest zijn. Meester Gonzalito en juf Margarita zorgden ervoor dat ik me op mijn gemak voelde en gaven me de nodige wijze raad en tips. Maar het meest zal ik toch de kindjes missen! De liefde en genegenheid die ik van hun gekregen heb zal ik nooit vergeten. Ze zitten voor eeuwig in mijn hart!


Ook al zitten jullie mijlenver van mij, toch vergeet ik jullie zeker niet te bedanken: mijn familie en vrienden. Zonder jullie steun had ik dit hele avontuur nooit aan durven gaan en had ik de mooiste ervaring in mijn leven mislopen.


Een speciaal bedankje aan mijn klasvrienden die meehielpen aan the messages for each day. Jullie kunnen niet geloven hoe deze mij geholpen hebben in wat moeilijkere tijden... ze gaven me zo'n warm gevoel vanbinnen...


Mijn talrijke Quito- huisgenoten zou ik ook een gracias willen zeggen. Zonder hun was dit niet half zo leuk geweest. Ik heb ongelofelijke mensen leren kennen die ik nooit zal vergeten. Wat hebben we er leuke tijden beleefd in Alberto's house: BBQ party, girlsnights, acygon, ...


En last but not least mijn trouwe blogvolgers! Iedere dag ging ik vol ongeduld op zoek naar nieuwe reacties van jullie!

BEDANKT!

Maar ook dit is Quito...

Wanneer je aan de andere kant van de stad een afspraak hebt, is het best je tijdig te informeren of er weer niet ergens één of andere manifestatie plaatsvindt. Deze zijn hier echt schering en inslag. Alhoewel het meestal over "vredelievende" en "stille" protesten gaat, wordt er telkens een horde politiemannen opgetrommeld. Deze zijn wel niet altijd zo professioneel bezig: tijdens de betoging waren ze zich met zonnemelk aan het insmeren - maar ja, dat vergeven we hun, want we weten zelf hoe hard de zon hier haar werk doet.



Wanneer je dan eindelijk op Plaza San Francisco aankomt, moet je niet verbaasd zijn dat je hier of daar een baby/peuter in een kartonnen doos (dat als bedje gebruikt wordt) aantreft.

Ja, Quito heeft verschillende gezichten !

Quito is ... salsa !

Bij een verblijf in de Mariscalwijk in Quito is salsadansen een "must". Van 's morgens tot 's nachts hoor je de opzwepende muziek. Ik besloot een uurtje dansles te volgen en ik moet zeggen: 't is heel intens en vermoeiend , maar de salsa werkt oooooooooh zó verslavend!

Salsaleraar Davíd, één van de weinige "grote" Ecuadoranen die ik ken.

Koninginnedag in Ecuador

Vandaag werd Koninginnedag gevierd voor de kids van NTC-Quito. Dit feest had plaats in de tuin van één van mijn leerlingen. Niettegenstaande ik geen oranje outfit had, heb ik toch mijn steentje bijgedragen om er een "gezellige" dag van te maken.

De zon en wij waren er al vroeg bij om de nodige voorbereidingen te treffen:

Het feest was vergelijkbaar met de vroegere "Vlaamse kermissen". Er stonden allerlei volksspelen op het programma : blikjes gooien, koetje prik, spijkerpoepen ;-), citroen lopen, hoepel lopen, zaklopen:

Sponsje Bob kreeg het meeste bijval (natte spons wordt naar hoofd geworpen):

Wie gooit er naar koningin Aurélie ?:

Als afsluiting van de geslaagde dag mocht het meisje, die de hoogste score behaalde, de piñata stukslaan:

Ja, de piñata paste perfect in het Nederlands plaatje : weerom een ware verbroedering tussen Noord en Zuid !

Ik geef Nederlands ... in Ecuador !

Sinds een 2-tal weken heb ik er een "jobke" bij : op maandag- en woensdagnamiddag geef ik namelijk Nederlands in NTC- Quito (stichting Nederlandse Taal en Cultuur in Ecuador, ook de Nederlandse school genaamd). De NTC Quito stelt zich tot doel het verzorgen van Nederlandse taal- en cultuurlessen voor de in Ecuador wonende Nederlandstalige leerlingen van het kleuter-, lager- en middelbaar onderwijs die minstens 1 Nederlandstalige ouder hebben. De lessen zijn gericht op het verwerven van de nodige vaardigheden voor een eventuele terugkeer van die leerlingen naar Nederland of België en de instroming in het onderwijs aldaar.

Ik vervang daar tijdelijk mijn stagebegeleidster, Anneleen Jolie. Ik sta in voor groep 3 (niveau 1ste leerjaar). Het was wel een hele aanpassing, want dit klasje bestaat uit hoogstens 9 leerlingen (tegenover 35 in mijn stageklasjes). Toch voel ik mij hier ook al "thuis". Het spreken van mijn eigen taal kan daar natuurlijk ook iets mee te maken hebben.

Met Koninginnedag in het vooruitzicht, sta ik morgen in voor de mede-organisatie van dit Nederlandse feest.
Oei, ik heb geen oranje outfit bij ;-) !

Verslag van feest volgt later !

Naar zaterdagmarkt in Otavalo

De zaterdagmarkt van Otavalo is de bekendste markt van heel Ecuador. Omdat deze nog niet op onze bezoeklijst stond, besloten wij er vorig weekend naartoe te trekken.
Tijdens onze 2 uur durende bustrip genoten wij van een verrassend uitzicht op de Laguna San Pablo en de indrukwekkende Volcán Imbabura.

Eenmaal in Otavalo aangekomen, kwamen wij net in een "andere wereld" terecht.... De Otavaleños zijn de laatste afstammelingen van de pre-Incastam de Cañari. Toen de Inca's hun rijk verder naar het noorden uitbreidden, stuitten zij op het koninkrijk van Quitu. Het rijk viel in handen van de Inca's maar de bewoners konden zich terugtrekken in Otavalo en de directe omgeving daarvan.
Deze indianen onderscheiden zich zowel in uiterlijk als in klederdracht van andere stammen: de mannen dragen hun haar in een vlecht en zijn gekleed in poncho. De vrouwen zijn gekleed in rijk bestikte witte blouses en met goudkleurige halssnoeren overladen :

De markt voor 'grotere dieren' wordt aan de westrand gehouden.

(we moesten enkel maar de onmiskenbare sporen volgen om er te geraken)

Denk dat GAIA hier nog niet is langsgeweest.

Zaterdag is ook de marktdag voor de plaatselijke bevolking. Een hoek van het plein is bestemd voor de verkoop van cuyes (soort cavia) en konijnen.

Deze vrouw speelt op veilig en verkiest zelf haar cuyes klaar te maken (in restaurants wordt naar 't schijnt wel eens rat in plaats van cuyes geserveerd)

Nadien trokken wij naar de Plaza Centenario (ook wel Plazo de Ponchos genoemd):

Daar was het plein veranderd in een zee van kleuren:

wollen wandkleden...

dromenvangers...

kralen in verschillende kleuren en afmetingen...

Gauw nog enkele souveniertjes voor de thuisblijvers aanschaffen!

Op de markt kwam ik Valerie en Martine tegen (2 KaHo Sint Lieven studentes LO uit Sint Niklaas, die hun stage in Otavalo lopen)

Ik kon het mij niet laten en moest toch weer op de foto met dit schattig meisje:

(wat verlang ik op zo'n momenten naar mijn metekindje)

Bij onze terugrit naar Quito werden wij bijna bestolen: Een gedienstige man - wij dachten dat hij personeelslid van bus was want hij begon het aantal passagiers te tellen - hielp mijn mama met haar rugzak. Hij zei om de rugzak onder haar zetel te stoppen. Intussen begon hij allerhande vragen te stellen. Opeens voelde mijn mama iets aan haar voeten. Ze nam haar rugzak terug en ja... deze was intussen reeds geopend. Gelukkig was er nog niets uit. De man stormde samen met een compaan de bus uit. De buschauffeur kwam dadelijk aan iedereen vragen of we nog al onze "tassen" hadden. Ja, en wij dachten dat we steeds voorzichtig waren.... 't is soms opletten geblazen !

Mededeling aan het thuisfront!

Met deze laat ik weten dat mijn mama haar verblijf hier met minstens een week verlengd is.
Ja, Quito is omgeven door 14 vulkanen en nu is het toch zeker een Europese vulkaan die roet in het eten gooit en die ons (en vele anderen) in zak en as zet !
Mijn mama is bereikbaar op mijn gsmnummer : 00593 87421616

El día del maestro

Zoals jullie in het verslag van Jip reeds konden lezen oefenden de leerlingen de voorbije dagen hun dansjes voor "El día del maestro". Deze speciale "dag van de leerkracht" werd hier gevierd op 13 april. Het feest was vergelijkbaar met een schoolfeest in Vlaanderen.

Voor aanvang van de show werd de kledij en make-up in orde gebracht:

rimpels -> CHECK

sombrero-> CHECK

snorren -> CHECK

grijze haren -> CHECK

Zien ze er niet schattig uit?


UItgedost als echte Señoras y señores konden ze het podium op:

De kids van el cuarto año de básica deden het wat "moderner":

en ook wat "stoerder"

Ja, de leerkrachten werden hier letterlijk en figuurlijk "in de bloemetjes gezet" : op het einde van de voorstelling kregen we nog een prachtige roos.

Wat was ik fier op de kinderen van mijn klasjes !

Naar Mitad del Mundo

Op een 20 km van ons studentenhuis staat het imposante monument Mitad del Mundo (een 30m hoge toren met een enorme koperen wereldbol erop). Deze populaire toeristenplek had ik nog niet bezocht en nu mijn mama haar laatste dagen in Quito verblijft, was dit wel het perfecte moment voor een bezoek:



Het is op deze plaats dat een Franse expeditie (rond 1740) de exacte ligging van de evenaar bepaalde (dat dachten ze toch). Diezelfde expeditie trok eveneens over de Andes naar de Amazone en bracht als eerste de rivier in kaart.

Noord en Zuid reiken elkaar de hand (of is het Zuid en Noord?). Hoe symbolisch is dit niet als je denkt aan mijn project en waarvoor VVOB allemaal staat.


Hier poseer ik voor de typische "hier-was-ik" foto.

In het monument vind je ook het Museo Etnográgico de la Mitad del Mundo. In dit museum is er op tien verdiepingen een tentoonstelling over de diverse etnische groeperingen van Ecuador te zien.

Een lift bracht ons naar de 30m hoge top, vanwaar we een mooi uitzicht hadden op het (Disney-achtige) complex en de omgeving.

Via de trap gingen we weer naar beneden, terwijl we langs de collectie met talrijke voorwerpen van de indianen liepen en de gids ons een gedetailleerde uitleg verschafte:

De echte evenaar-ervaring kregen we een paar meter van dit complex verwijderd. Hier bevindt zich het Museo Solar Inti Ñan, waar na onderzoek met moderne technologieën (metingen van het Global Positioning System) de echte plek van de evenaar is vastgesteld.



Ons bezoek hieraan was zeker de moeite waard! Naast de expositie konden we hier zelf diverse testen doen die bewijzen dat dit wel degelijk de plaats is waar de evenaar loopt. Onze mond viel open van verbazing van de kracht die van de lijn uitgaat!

Eerst en vooral was er de proef met het water. De gids liet water lopen in een emmer en ja, op een meter links van de lijn draait (loopt) het tegenwijzersin, rechts van de lijn draait (loopt) het wegstromend water wijzersin en op de evenaarslijn valt(loopt) het direct naar beneden! Wat is die evenaar toch iets speciaals he!

Op (deze maal de "echte") evenaarslijn lopen met gespreide armen en de duimen omhoog lukt me amper! Of Noord en Zuid vochten om mijn aanwezigheid of die cuba's van gisteren zaten nog in mijn lijf ;-). Maar ik denk toch dat het het eerste was.

Ik in volle concentratie voor de proef van het balanceren van een ei op een spijker.

Wie lust er een roerei?

Ja, het is me gelukt! Ik heb er zelfs een diploma voor ontvangen.

(Mijn naam heb ik wel zelf moeten schrijven. Londerzeel bleek geen indigenadorp te zijn)

Op onze terugweg vernamen we dat er een groep wetenschappers 11jaar geleden met de GPS ontdekten dat de echte evenaar 30km verderop ligt, namelijk precies op de plek waar de Inca's in hun tijd bovenop de berg Cataquilla een monument maakten. Dit monument staat symbool voor "het midden" en is vervaardigd in de vorm van een ster.

Wat er ook van zij : de kracht van de evenaar valt niet te ontkennen !

In het kielzog van.... Jip

Vandaag neem ik, Jip, jullie mee op sleeptouw.

Volg mij maar...

WELKOM IN "El PRIMER AÑO DE BÁSICA"

Voor aanvang van de les, wilt iedereen voor Jips lens poseren.
Vraagje: "Ziet er iemand de juf ?"


Na het ontvangen van hun eigen symbool, kunnen ze aan de slag :

De "strijkparelhoek" en "blokkenhoek" worden als eerste ingepalmd (begrijpelijk, het zijn nog maar kleuters van 5 jaar)

Maar ook de andere "hoeken" worden uitgetest.

In de "meethoek" ziet Matheo het even niet zitten.....

Maar met wat meer uitleg van de juf zal dat zeker lukken!

Nu ze allen bezig zijn heb ik de tijd om enkele kiekje te maken:

Het uurrooster : wie kan zich iets aangenamer voorstellen dan de dag met "música" beginnen?

... maar er staat ook "Inglés" en "laboratorio" op het programma.

Iedereen heeft zijn eigen "kastje"

De klasafspraken, gemaakt door juf Aurélie, hangen vooraan in het lokaal

Ja, er zijn al 7 maanden voorbij dit schooljaar.

De zelfgemaakte poppenkast is heel functioneel en mag zeker gezien worden !

Voor muziek / geluid heeft men niet veel nodig...

... Maar wat betreft de bibliotheek, deze kan zeker uitgebreid worden. Misschien enkele sponsors zoeken in België?

Na het hoekenwerk moeten de danspasjes ingeoefend worden voor het feestje van "El día del maestro"
De turnjuf krijgt voor deze taak assistentie van de muziekleraar.

Bij het verlaten van de school worden we bestormd door enkele leerlingen van "el cuarto año de básica". Zij willen weten wanneer juf Aurélie terug voor hun klas zal staan.

Vertederend !!!!!!