Bienvenido mi amor!

Vorige week zondag stond ik vol spanning te wachten op de komst van Esli! Met enige vertraging kon ik hem eindelijk na anderhalve maand eens een dikke knuffel geven. Wat deed dat deugd! De luchthaven uit, gingen we op zoek naar een van de gele taxi's die ons naar mijn studentenhuis zou brengen. Esli viel onmiddellijk van de ene verrassing in de andere. Wat was Quito anders dan dat hij zich had voorgesteld...




In het studentenhuis aangekomen, botsten we meteen in de keuken op een hele boel meiden die bij mij wonen. Esli werd meteen voor de leeuwen gegooid en vele vragen werden op hem afgevuurd. Gelukkig bleek achteraf dat hij geslaagd was voor 'het examen'.

Esli had twee valiezen met zich mee en een kleine trolley. In die hele kleine trolley had hij al zijn kledij gelegd zodat de andere twee koffers gebruikt konden worden voor al mijn schoolspullen. Even alles uitpakken in mijn kamer en hup ... naar het hotel. Deze week zou ik twee 'woonplaatsen' hebben. Enerzijds het hotel om te slapen, te ontbijten en te relaxen aan het zwembad en anderzijds het studentenhuis waar ik al mijn schoolwerk deed. Ik had me voorgenomen om deze week voldoende tijd uit te trekken voor mijn vriend. Hij was er nu eenmaal maar voor zes dagen en dus moet je van elk moment samen profiteren. Zo bedacht ik dus het plan om een halve dag heel hard te werken en de andere helft van de dag puur te genieten. In de zes dagen dat hij bij mij was hebben we het volgende gedaan: Naar het artisanale marktje geweest waar ik heel leuke spulletjes van hem gekregen heb. We zijn naar de oude stad gegaan en ontdekten er de mooiste pleintjes en prachtigste kerkjes.


Bij wat slechter weer zijn we naar het grote shoppingcenter geweest. Bij goed weer gingen we lekker in onze badkledij zonnen aan het zwembad, maar om twaalf uur 's middags aan de evenaar is dit niet echt aan te raden. Ik voel de gevolgen nog steeds ...

Ook 's avonds hadden we steeds wat leuks gepland: een leuke film, een lekker etentje, een swingende salsa-avond (waar twee dagen eerder een vermoeiende les aan vooraf ging), ...

Vrijdag hadden we normaalgezien, voor zijn verjaardag, de Mitad del Mundo (het midden van de wereld, waar de evenaar snijdt) gepland , maar jammer genoeg werden we allebei ziek. Een beetje een domper op de feestvreugde, maar toch hebben we er nog zo'n leuk mogelijke dag van gemaakt. Tegen de avond voelden we ons al een stuk beter en konden we zijn verjaardag afsluiten in stijl met een super deluxe calzone. Esli moest toegeven dat de Ecuadoranen ook weten wat een pizza maken is!

De volgende dag was het al weer tijd om afscheid te nemen van elkaar. Dit viel best zwaar maar over twee maanden sta ik al weer thuis! Toch moet er eerst en vooral goed gewerkt worden!

Morgen begin ik met schrijfdans te geven in de derde kleuterklas. Benieuwd hoe dit zal verlopen, maar ik heb er alle vertrouwen in, met het ritme dat zij hier leven komt het wel goed! Het thema is 'vulkaan'. Terwijl dit in België voor de kinderen een 'ver van hun bed show' is, is dit voor deze kleuters allesbehalve het geval. Quito is namelijk omringd door 14 deels actieve vulkanen!

Dinsdag is het dan weer tijd om een nieuw hoekenwerk op te starten bij mijn kleutertjes. De hoekjes voor de volgende twee weken zijn: blokkenbouwsels, strijkparels, een memoriespel rond hoeveelheid - getal - getalbeeld, meten met niet-conventionele maateenheden en een bingo rond de tegenstellingen. Als alles verloopt zoals vorig hoekenwerk, ben ik best tevreden ...

Woensdag sta ik in het derde leerjaar en is het wiskundetijd! Ik zal gestructureerd de leerlingen leren kennismaken met het toch wat abstractere begrip: 'omtrek'.