Weekend!

Gisteren voor de eerste maal kennis gemaakt met alle coöperanten van VVOB hier in Ecuador. Echt leuke mensen! Nadien begon de lange vergadering die een kleine 4 uur geduurd heeft. Ik moet eerlijk zijn, de helft van de vergadering heb ik toch niet zo goed begrepen. De terminologie die werd gebruikt was dan ook nog niet aan mijn woordenschatlijst toegevoegd. Toch was deze vergadering zeker een goede oefening. Maandag begin ik met mijn Spaanse lessen zodat ik volgende vergadering hopelijk heel wat meer kan oppikken.

's Avonds ben ik samen met Stijn en Anneleen gaan eten in een bekende pizzeria in de stad: ´Al forno´. Als starter namen we een bordje bruscetta. Mmmmm, zo eenvoudig en toch zo zalig! Typisch Italiaans! Nadien rarara, welke pizza nam ik? Inderdaad, een calzone (Voor de leken onder ons: een pizza calzone is een toegeplooide pizza met daarin de ingrediënten.) Ook hierin is het de wet van de eenvoud. De beste calzone vind ik die met tomatensaus, Italiaanse kaas, hesp en het magische ei, overgoten met hemelse pikante olie! Spijtig genoeg waren we ons fototoestel vergeten en zijn er dus geen bewijzen! Na de Italiaan was het 'straight in 2 bed´. Ik had namelijk nog behoorlijk wat slaap in te halen, remember ...



Eindelijk! Ik kijk op mijn wekker en zie dat het zes uur ´s morgens is. Zalig, zo´n nachtje doorslapen... Gelukkig maar, want zaterdag is het ´toeristendag´. Camera´s boven en ... GO!


Na een drukke busrit belandden we in het mooie oude gedeelte van de stad. Daar vind je echt de prachtigste pleinen, de rustigste kerken, de kleurrijkste kraampjes, de mooiste tuinen, de grootste parken, de gekste piñatas, de schattigste kindjes, ... Alles wat ik zocht dus. Kijk zelf maar ...

Op de prachtige pleintjes vind je de mooiste beelden.

Niet erg handig, zo´n typisch indiaans hutje! Maar wel lekker knus, da´s een feit!

Hier wordt Stijn vermorzeld door het frietmonster.

Jaja, kon ik maar vliegen net als die duiven. Dan kon ik af en toe eens een pitstop maken in België.

Toch is zeker niet alles pracht en praal in dit gedeelte van de Ecuadoraanse hoofdstad. De armoede en kinderarbeid komen hier wel naar boven. Kindjes komen al smekend kauwgom verkopen of vragen om je schoenen op te blinken, een man zit te grabbelen in de vuilnisbakken om toch maar iets te vinden, ... Taferelen die zeker niet uniek zijn op deze wereld en waar ik iedereen toch maar eens wil op wijzen. Neem niets vanzelfsprekend, dat doe ik ook niet meer ... ook niet mijn pizza calzone!