Hola Quito!

Na 15 uur vliegen eindelijk aangekomen in het Latijns-Amerikaanse Ecuador. De vlucht verliep zeer vlotjes, enkel de Ecuadoraanse kindjes hebben nogal wat ongelukjes gehad. De stewardessen hadden het dan ook behoorlijk druk met opkuisen! Ook een tof Belgisch meisje ontmoet die zelf meer dan vijftien jaar in Quito gewoond heeft en nu opnieuw voor een jaar hier vrijwilligerswerk komt doen voor Broederlijk Delen. Mailadressen uitgewisseld, want in zo'n grote stad zal ik een gids wel kunnen gebruiken.

Bij aankomst stond Stijn¨(coöperant VVOB) me op te wachten aan de exit. Bij het buitenkomen merkte ik meteen dat dit niet Asse of Aalst was: duizenden mensen, toeterende wagens, kraampjes langs de weg, warm en droog ... Het werd me ook al van het eerste moment duidelijk dat een voetganger hier niet als zwakke weggebruiker beschouwd wordt. Het is je ogen openhouden of eronder liggen! Maar ja, een gewaarschuwde vrouw ... Dan was het op zoek gaan naar een taxi. Hoewel je deze in overvloed vindt, toch kwam ik al snel tot de bevinding dat je haar op je tanden moet hebben en dat je moet discussiëren! Tijdens de rit in de gele taxi kreeg ik onmiddellijk al een beeld van het moderne Quito. Quito heeft namelijk een modern gedeelte en een oud. Ik verblijf de eerste 10 dagen in het moderne gedeelte bij mijn stagebegeleidster Anneleen en Stijn. En wanneer ik modern zeg, bedoel ik ook modern. In dit gedeelte van de hoofdstad vind je echt alles: megagrote supermarkten, ultramoderne shoppingcentra, ... Ik reed zelfs verschillende bushokjes voorbij met affiches van Guess in.


Aangekomen in het huis van Stijn en Anneleen, mocht ik genieten van het prachtigste uitzicht dat ik ooit gezien heb. Vanhier uit zie je het hele Quito. Wouwww... Ook mijn kamer was een schot in de roos.

Ik heb een grote tweepersoonskamer met eigen badkamer en toilet! Hoe moe ik ook was, toch wou ik mijn kamer onmiddellijk persoonlijk maken. Op een hankje plaatste ik de vele foto's, beertjes, tekeningen, ... die ik gekregen heb voor mijn vertrek. Voila, meer had ik niet nodig om mij thuis te voelen. Anneleen had lekkere Mexicaanse tortillas gemaakt, echt smullen na zo'n lange vlucht! Want geef toe, het eten op een vliegtuig is ook niet echt dat hé! Nadat ik mijn buikje had rondgegeten, besloot ik wel onder de wol te kruipen. Het was een lange, zware en emotionele dag geweest en ik verdiende wel wat nachtrust. Deze nachtrust bleek achteraf niet echt aanwezig te zijn. Ik heb elk uur van de klok gezien. Jetlag zeker?!?

De volgende dag ben ik heel rustig begonnen. Ik voelde dat de hoogte me toch wat parte speelde. Bij het uitpakken van mijn koffers, kreeg ik het wat benauwd. Het signaal dus om het wat rustiger aan te doen! 's Middags heb ik Ecuadoraans gegeten. Guadeloupe, de kuisvrouw, had haar kookkunsten bovengehaald: scampi, sla en geplette groene banaan die denk ik gebakken was. Echt lekker!

Na het eten bespraken Anneleen en ik nog enkele dingen voor de stage en trokken we nadien richting centrum waar iemand ons zou oppikken om 2 bedrijfjes te bezoeken die didactisch materiaal aanmaken uit hout. De bedrijfjes zelf waren niet zo groot, maar toch stond ik ervan versteld hoe ze sommige dingen zo goed konden maken! Het enige wat soms wat de wensen overlaat is de kwaliteit van het materiaal en van de prentjes. De prentjes op het materiaal waren echt verouderd. Daarmee zou je zeker niet bij de kinderen in onze Belgische scholen mee af moeten komen! De trip naar de bedrijfjes was best ver. We deden er zo'n uur heen over en een uur terug. Toch zaten we nog altijd in Quito. Wat dus wel iets zegt over de grootte van deze hoofdstad. Quito is niet breed, maar wel enorm lang. De bedrijfjes bevonden zich ook in de vallei, wat zo'n 400 meter lager ligt dan Quito. Dit was echt te voelen aan het zwoelere klimaat. Toch begon ik hevige hoestbuien te krijgen en had ik last van verstopte neus. Maar Anneleen stelde me gerust dat een verkoudheid heel normaal is op zo'n hoogte.

Terug thuis was het tijd voor een lekkere boterham met Belgische kaas. Mjam, mjam, ... Maar niet veel later kreeg ik het echt moeilijk (zo moe) en besloot ik te gaan slapen. Tevergeefs, een goede nacht zat er weer niet in, want om 3 uur ben ik wakker geschoten met hevige hoofdpijn en een verkoudheid. Wat snak ik zo naar een lekker dutje!

Vandaag staat er in de namiddag een vergadering op de planning bij VVOB. Ben benieuwd hoe mijn Spaans dit zal overleven! Ik laat het jullie zeker weten ...