Alles gaat zo zijn Ecuadoraanse gangetje ...

Na een dagje regen, schijnt vandaag opnieuw de mooie Ecuadoraanse zonneschijn. Ook mijn schouders hebben het geweten met hun glimmend rode tint.

Deze week heb ik de hele week Spaanse les gevolgd en observatie gedaan in het derde leerjaar en de derde kleuterklas. De kinderen hebben nu al mijn hart gestolen! Er is zelfs een meisje van de derde kleuterklas dat mij 'mammi' noemt en dat me steeds komt knuffelen. Je kunt niet anders dan verzot zijn op deze schatjes. Vrijdag zat ik met mijn stagebegeleidster rond de tafel en stelden we samen een planning op voor de komende maanden. En wat
staat er op het programma? Wel: vernieuwd klasmanagement waaronder ik nieuwe klasafspraken, -rituelen en -taken versta, gevarieerd en gedifferentieerd hoekenwerk, actieve wiskundelessen, ... Deze planning zal ik komende maandag (morgen dus) aan mijn twee mentoren voorleggen. Hopelijk zijn zij net zo 'openminded' als ik!

Nu het zondag is, loopt het weekend weer op zijn eind. Na het maken van wat schoolwerk ben ik naar Quicentro gegaan, een megagroot en ultramodern shoppingcentrum.
Onderweg zag ik langs de kant van de straten verkopers staan met voetbaltruitjes, matchende petjes en broekjes. Het bleek om een voetbalmatch te gaan in het hartje van Quito. En wie speelde er? Barcelona! De naïeve ik dacht weer onmiddellijk aan de Spaanse stad, maar na deze afrontelijke vraag aan een 'local' te stellen, bleek het om een bekende Ecuadoraanse ploeg te gaan...

Sinds eergisteren verblijf ik in het studentenhuis waar ik alleen in een tweepersoonskamer slaap. Ik deel het huis met enkele Fransen, Engelsen, heel wat Nederlanders en een Belgische. Het ziet er echt wel gezellig uit. Het is groot, proper en dicht bij winkeltjes, bars en restaurantjes. Té perfect om waar te zijn dus. 's Avonds ontdekte ik al snel de andere kant van de medaille. Het studentenhuis is gelegen midden in de uitgaansbuurt waar de muziek tot vier uur 's ochtends ongelofelijk luid klinkt, waar mensen je wakker roepen, ... Als je weet dat ik elke dag om half zes op moet, is dit dus niet echt om te lachen. Oordopjes zoeken in deze miljoenenstad is dus de boodschap. Ook ben ik mijn voorraad gaan aanleggen in de Megamaxi. Deze superlatieven staan hier niet mis, want deze supermarkt telt 45 kassa's! Voor een dorpsmeisje als ik die in een Delhaize werkte met 7 kassa's is dit toch wel een 'shopschok'!

Morgenavond zoals elke maandag welkomstborrel voor de nieuwkomers en nadien salsales!!! Laat die heupen maar swingen! Uno, dos, tres!