skip to main |
skip to sidebar
Een stap in het duister!
Dinsdag voor de tweede maal naar mijn schooltje. Maar nu was het echt wel een stap in het duister voor mij ... de derde kleuterklas. Woouuuuw ... al van bij het binnenkomen, viel het me op hoe groot dit lokaal wel was. Perfect voor kleuters! Perfect voor hoekenwerk! Bij het rondgaan in de klas viel me wel op dat er heel wat materialen beschikbaar waren, maar o zo verouderd: een poppenkast met poppen, blokkenbouwsels, een afgeleefde puzzelmat, een keukentje, ... De kleuters zaten per vier aan een tafeltjes. Elk hadden ze ook hun eigen vakje met daarop hun foto en naam. Iedere dag beginnen de kleuters met een lesje muziek van Patricio. Raar maar waar,de betrokkenheid van de leerlingen was behoorlijk laag , in tegenstelling tot wat ik zou denken bij muziek. Het liedje was dan ook behoorlijk lang en moeilijk en werd niet visueel ondersteund. Bijhorende pasjes of uitbeeldingen zouden ook wel leuk geweest zijn en een positief effect kunnen hebben op het welbevinden en de betrokkenheid van de kinderen. Ook laboratorium kregen de kleuters van een andere meester. Aan de hand van een filmpje kwamen ze meer te weten over water. Wat me vooral verbaasde was dat de leerkracht vanuit hun leefwereld vertrok zoals het hoorde. Hij besprak met de leerlingen welk feest het binnenkort is: carnaval. Met carnaval worden mensen in Ecuador met waterbommetjes en -pistolen gebombardeerd en dus werd de aandacht meteen getrokken. Toch liet de leerkracht de kleuters heel weinig inbrengen en wimpelde hij hun antwoorden maar wat af. Zo spijtig, want kleuters hebben zo'n toffe zaken in te brengen. Bv.: in de klas werd nagegaan wie afwezig was. Toen de leerkracht vroeg waarom twee leerlingen van de klas afwezig zouden kunnen zijn, antwoordde een van de kleuters: of hij is ziek, of hij werd opeens heel lui en kwam niet opdagen. Zalig toch ...
Na de speeltijd werkten de kinderen in groepjes die verdeeld waren door het kiezen van een kleur. In die groepjes ervaarden de leerlingen de begrippen corto y largo aan de hand van verschillende materialen zoals blokken, veters, stokjes, ... Ook een schriftelijke vastlegging volgde. Aan de reacties van de kleuters merkte ik wel meteen dat dit de eerste keer was dat ze op zo'n manier te werk gingen. Maar toch leuk van de juf om het te proberen!Tijdens het rondgaan in de klas maakte ik enkele kiekjes: 


Dag schatje. was van zaterdag tot vandaag bij Anna geweest en had je blogadres niet opgeschreven wat ik erg vond.Heb nu alles gelezen en foto's gezien,ben heeeeel tevreden dat het je goed gaat en je lijkt toch gelukkig,dus ben ik gerust..Ik hoop dat je wat beter gaat wat je ziekte betreft en hoop je zo snel mogelijk aan de lijn te hebben.Door jou maak ik kennis met een blog en vindt het zo leuk om jou op deze manier te kunnen volgen en met jou meeleven met je avontuur.
BeantwoordenVerwijderenLove you. Papa.xxx
Dat zijn dus echt mooie kindjes. Die roze stoeltjes zijn zo kjoet.
BeantwoordenVerwijderenVeel succes. Je gaat dat ongetwijfeld goed doen!
heeej Aurelie!
BeantwoordenVerwijderenSuper ziet het er daar uit! geniet ervan!
Ik volg je en wil na dit avontuur nog meer horen, maar wel rr uit jouw mond ;-)
Tot snel!
xxx
Indara
Dag Aurelie, tijdje geleden hé ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk volg je Ecuadoraanse droom op de voet, je zin voor details in je verhalen zorgen ervoor dat ik me toch een goed beeld kan vormen van wat je daar allemaal beleeft. Ook de foto's helpen natuurlijk veel. Meer van dat, je bent super goed bezig!
Ik wens je nog veel succes verder want aan je verhalen te horen heb je het enorm druk, maar amuseer je je daar ook wel ^^
Ik zal regelmatig nog eens komen piepen op je blog om meer van die leuke avonturen te lezen.
Veel liefs, Joeri
Hallo, heb je foto's al gezien hoop dat alles goed gaat en wens je nog veel geluk ginder.
BeantwoordenVerwijderengroetjes geoff en mel xxx
Al die kindjes in die propere witte hemdjes. dat is precies reclame voor Dash. Wast witter dan wit;-)
BeantwoordenVerwijderen