Welkom België!

Vandaag kreeg ik de kans om samen met een Belgische delegatie uit Gent, Stijn en mijn stagebegeleidster Anneleen enkele schooltjes te bezoeken in en rond Quito. Leergierig als ik ben, greep ik deze kans met beide handen en liet ik niet meer los.

Ontmoetingsplaats: Hotel Quito

Tijdstip: 7 uur 's ochtends

Bestemming: tot nu toe onbekend

Verwachtingen: hoog

Een half uur eerder aangekomen, wacht ik vol spanning af aan de ingang van het beroemde (en beruchte) hotel Quito. Daar kwam de taxi al aan met Stijn en Anneleen. Niet veel later had ik de eer om kennis te maken met de delegatie uit België. Even handen schudden en een korte voorstelling en hup de bus in. Het onderwijsavontuur kon beginnen.

Eerste halte: Escuela República Bolivariana de Venezuela.

Diegene die nu denkt dat ik even het vliegtuig heb genomen tot in Venezuela, heeft het helaas grandioos mis. Dit is een hogeschool die een lerarenopleiding aanbiedt, gelegen in Quito.

Aangekomen in de hogeschool maakten we kennis met de directrice, de stagebegeleider, de evaluatoren, de supervisie, ... Allen verwelkomden ze ons 'con cariño'! Voor mij was het echt wel eens interessant om te horen hoe alles in zijn werk gaat op andere hogescholen! Hoewel er zeker en vast gelijkenissen zijn tussen de lerarenopleiding van KaHo Sint-Lieven en deze van de hogeschool in Quito, waren er ook immense verschillen. Zo bestaat de lerarenopleiding uit 2 jaar en is er een praktisch verlengjaar nadien waarbij de studenten het hele jaar door lesgeven. Van een intensieve stage gesproken! Het is ook zo dat zij pas stage doen in het tweede jaar, terwijl wij wel al in het eerste jaar les mogen geven. Na de meer theoretische uitleg, was het tijd om eens een kijkje te nemen in enkele klassen waar collega's zaten te werken. Ook hier merkte ik meteen heel wat verschillen en gelijkenissen op. Een grote gelijkenis is dat bij hun deze opleiding ook voornamelijk uit vrouwen bestaat! Enkele verschillen die aan het licht kwamen: de klassen zijn kleiner (zo'n 15 studenten per klas), de studenten schrijven hun lesvoorbereidingen nog steeds met de hand uit, van doelen hebben ze blijkbaar nog niet echt gehoord want deze zijn nergens in hun voorbereidingen te vinden, de studenten maken haast alle materialen zelf net als deze poppenkast, ...

Na een eerste indruk konden zowel wij als de studenten enkele vraagjes op elkaar afvuren. Onze vraag was vooral waarom zij zo gemotiveerd waren om leerkracht te worden, en wat bleek, hierop bestaat een universeel antwoord: omdat de liefde, genegenheid en vriendschap van een kind ongelofelijk groot is en omdat wij zowel van hen kunnen leren als zij van ons. Mooi toch om met zo'n gedachte de hogeschool te verlaten.

Volgende halte: de basisschool verbonden aan deze hogeschool (hier komen de studenten lerarenopleiding kijken naar demolessen van de leerkrachten, maar zelf geven ze er geen les)

Aangekomen in de basisschool worden we opgewacht door de directrice samen met het hele lerarenkorps. Even een korte speech en het ontdekken van de school kon beginnen. Bij het buitenkomen was er een eerste verrassing: grote welkomstpanelen met overal uitleg over België, de Belgische vlag, ... Wouuuwww... wat een verwelkoming! Niet veel later bij het binnentreden van een klaslokaal vielen we al weer in een andere verrassing. Ontdek deze hier zelf maar ...

Nog aan het bekomen, kregen we een heel mooie toespraak van een meisje van de klas: de klasverantwoordelijke. Ook enkele leerlingen verkondigden heel fier wat zij wisten van ons Belgenlandje. En ja hoor: frietjes, bier en chocolade, het blijven onze kenmerken. Ook aan de andere kant van de wereld.

Derde stop: basisschooltje in ruraal gebied waar de studenten van de hogeschool stage doen.

Weg van de stad komen we terecht op het platteland: onbewerkte wegen, zwervende honden, met glasscherven beschermde muren, boordevolle wasdraden rondom de kleine onafgewerkte huisjes, ... en daar ergens middenin een schooltje. Op deze hele school: twee leerkrachten en een directeur. De klassen zijn hier graadsklassen, een beetje te vergelijken met sommige scholen bij ons. Langs de ene kant zit bv. het derde en langs de andere kant het vierde. Beide klassen krijgen les van dezelfde leerkracht. Toch is de school aan het proberen om voor elk jaar een leerkracht te voorzien. Er was dan ook sinds gisteren een nieuwe leerkracht. De directeur zelf gaf ook nog eens les. In zijn klas kregen we onmiddellijk overhoring door de leerlingen: "In welk jaar was de Franse revolutie?" Gelukkig heeft meneer Vermeire hier genoeg over gepraat en konden we het juiste antwoord geven. Ook de leerlingen wilden iets bijleren van onze 'moeilijke' taal. De juf in mij nam het voortouw en leerde de leerlingen: Hallo! Even mijn beste bordschrift bovenhalen ... en ... voila! De tijd gaat snel en dus moesten we alweer verder, hop naar een andere school.

Vierde halte: een plattelandsschooltje dat eveneens een stageschool is voor de studenten van de hogeschool.

De vierde school voor vandaag en ook de laatste. Ook hier werkten men met graadsklassen die niet eens zo groot waren. Als je ziet dat de klassen op mijn school gemiddeld veertig leerlingen zijn en ginds twintig, dan valt dit echt wel mee. Toch heeft deze school met andere problemen te kampen zoals armoede en geen of weinig ondersteuning van de ouders. Bij de vraag wie zijn ouders meehielpen bij hun huiswerk, waren de antwoorden schrijnend... Echt jammer, want heel wat van deze kinderen hebben een enorm potentieel en zijn zo leergierig!

Als afsluiter van deze leerzame dag zijn we nog iets gaan eten aan de krater van een vulkaan. Het uitzicht was gewoon ... wouwwwww !!!